Gelukkige medewerkers presteren beter. Dat het belangrijk is om die boodschap breed voor het voetlicht te brengen, blijkt wel uit de verhalen die ik voorbij hoor komen als ik met mensen over Happy office praat. Veel te veel leidinggevenden en HRM’ers realiseren zich niet wat dat betekent en hoe ze daar zelf een rol in kunnen spelen. Neem nu het volgende verhaal van een vriendin.
Haar man werkt bij een technisch facilitair bedrijf in het midden van Nederland. De organisatie noemt zich op haar website flexibel en innovatief en vraagt van haar mensen een ondernemende instelling. Niemand vindt dat erg, want de projecten zijn uitdagend en dynamisch en er wordt met veel plezier hard gewerkt. Althans, tot een tijdje terug, want steeds vaker zijn er incidentjes waardoor de energie bij een groot deel van de ‘bevlogen medewerkers’ wegloopt. Een mooi voorbeeld is dat van Theo.
Stapje extra
Theo werkt al jaren met hart en ziel voor de organisatie en zet met veel plezier altijd een stapje extra, zowel voor collega’s als voor klanten. Iedereen is dol op hem, want zijn vrolijkheid en enthousiasme werken aanstekelijk. Theo heeft één minpuntje: hij wil graag alles afhebben voordat hij naar huis gaat. Hierdoor maakt hij eigenlijk te lange dagen en Theo is niet de enige. Om ervoor te zorgen dat iedereen zich beter aan de werktijden houdt, heeft het bedrijf besloten om zeven uur ’s avonds de automatische glazen schuifdeuren van het pand op slot te doen. Zo is iedereen verplicht om op tijd te vertrekken.
Op een avond dat Theo nog net iets wil afmaken, rent hij rond de klok van zevenen de stenen trap af naar de hal om de ‘deur te halen’. In de veronderstelling dat hij op tijd is, loopt hij niet door maar tegen de deur en breekt zijn neus. AU! Dit voorval is op zich al pijnlijk, maar erger nog vindt Theo de manier waarop het bedrijf ermee omgaat. De juridische afdeling oordeelt dat er geen sprake is van een bedrijfsongeval, Theo is zelf verantwoordelijk en dus aansprakelijk. Dit betekent dat hij een bijdrage van 360 euro eigen risico moet betalen. Dat is best veel geld voor Theo, maar vooral de harde opstelling van de organisatie valt hem tegen. Is dat het bedrijf waarvoor hij zich al jaren de benen uit het lijf loopt? Theo is teleurgesteld en hij niet alleen. Ook zijn direct leidinggevende en collega’s zien de zin van hun inzet eigenlijk niet meer zo duidelijk.
Gemiste kans
Wat een gemiste kans. Hoe anders had dit kunnen lopen, wanneer de organisatie beter had nagedacht? Wat een prachtige kans hebben ze laten lopen om Theo eens extra in het zonnetje te zetten en hem te laten voelen hoe ze zijn inzet waarderen. Dat was niet alleen een opsteker voor Theo geweest, maar ook voor de rest van het bedrijf. En dat had dan niet meer dan 360 euro gekost. Ok, misschien een beetje meer, want een bos bloemen was ook aardig geweest. Maar dan nog is een willekeurige communicatie- of PR-campagne vele malen duurder.
