In de Rotterdamse Polder aan de Schiedamse Schie ligt Aldowa, specialist in metaal. Op de hoge witte gevel prijkt in grote oranje letters de naam en de tekst Leave your mark. Want dat is wat Aldowa, het bedrijf van Allard Droste, doet: spraakmakende gevels maken, zodat ze de skyline bepalen.
Wanneer we aanbellen, komt een collega met een grote grijns de deur openen. “Deze is altijd open hoor.” We gaan naar binnen en zijn daarmee direct onderdeel van een gezellige, ietwat chaotische bedrijvigheid. Er wordt namelijk verbouwd. Achter ons stapt Allard Droste binnen – je weet wel die van Semco in de Polder. Met hem hebben we een afspraak.
Aldowa
Terwijl we met Allard door het bedrijf wandelen op zoek naar een geschikte plek om te praten, krijgen we een snelle rondleiding. In een grote glazen ruimte tussen kantoor en fabriekshal buigen klant, projectontwikkelaar en Aldowa-medewerkers zich gezamenlijk over een nieuw project. “Vroeger leverden we alleen materiaal aan, tegenwoordig zijn we bij elk project vanaf het begin betrokken,” legt Allard uit. Uiteindelijk komen we via twee fabriekshallen uit bij de kantine. Daar aan een van de formica tafels nemen we plaats voor het interview.
Werkplezier op 1
“Ik kom uit een vliegeniersnest,” begint Allard zijn verhaal. “Maar omdat ik slechte ogen had, kon ik geen piloot worden, dus studeerde ik vliegtuigbouw in Delft. Ik startte bij Fokker en Stork en heb daar een geweldige tijd gehad, maar op een gegeven moment begon het te kriebelen. In die tijd wist ik niet precies waar dat door kwam, maar achteraf denk ik dat ik onvoldoende lol haalde uit wat ik deed. Toen al vond ik dat werkplezier op de eerste plaats moest komen, daarna bijdragen aan een groter doel en dan pas winst maken.”
Ik deed maar wat
Allard ging freelancen. “Dat heb ik driekwart jaar gedaan, als LEAN Consultant. Het was leuk om weer echt met de business bezig te zijn in plaats van eindeloos te vergaderen, maar uiteindelijk vond ik het freelancen te eenzaam. Het was niet mijn toko, niet mijn bemanning, niet mijn gedachtegoed. En dat was precies wat ik wel wilde: een bedrijf waarin ik mijn eigen ideeën kon uitvoeren. Overigens bedacht ik me dat pas later. In die tijd dacht ik niet zoveel, ik deed gewoon maar wat. Ik had geen hoogdravend bedrijfsidee. Om mijn ei kwijt te kunnen, besloot ik een bestaand bedrijf te kopen. Dat bazuinde ik overal rond en werd toen gebeld over Aldowa: toeleverancier in metaal, 32 jaar oud, dertien medewerkers en 2,5 miljoen omzet.”
Gesloten cultuur
“Vooral het technische karakter sprak me aan en dat er veel moest gebeuren. Hier kon ik lekker eigenwijs aan de slag gaan. Heel snel heb ik het bedrijf gekocht, maar na een week sloeg de twijfel toe. Machines waren twaalf jaar niet onderhouden, lichten deden het niet en goede koffie was er ook niet. Maar het allerergste was de cultuur. De dertien medewerkers die er al jaren werkten waren onderbetaald, mochten niet of nauwelijks meedenken en hadden nergens inzicht in. Deuren waren op slot en klantnamen werden weg getypexed. Wanneer ik iets aan mensen vroeg, kreeg ik als reactie: ‘Hallo, jij bent hier de baas, regel het zelf.’ Dat paste helemaal niet in mijn systeem. Ik ben gewend om het met elkaar te doen. Dat moest anders.”
Iedereen een sleutel
“In een van de eerste weken heb ik iedereen een sleutel van het pand gegeven en gezegd: ‘Het is ook jullie bedrijf, loop binnen wanneer je wil.’ Een praktische blijk van vertrouwen. Iets dat ik ontzettend belangrijk vind. Net als eigen verantwoordelijkheid. Het gaat over mensen serieus nemen. Als ze thuis hun badkamer kunnen verbouwen, boodschappen kunnen doen en de rekeningen kunnen betalen, kunnen ze dat op hun werk ook. Wie ben ik om die verantwoordelijkheden in te perken?”
Loslaten
Toch was het een heel traject om de eigen verantwoordelijkheid daadwerkelijk bij iedereen tussen de oren te krijgen. Allard: “Het was er jarenlang uit gesloopt. Iedereen verstond zijn vak, maar wat betreft het nemen van beslissingen moesten ze als het ware opnieuw leren fietsen. Dat zijn we gaan doen. Eerst stuurde ik en liet ik zien welke extra taken ik verwachtte en hoe ze die konden oppakken. Daarna mochten ze zelf aan de slag en was ik in de buurt om ze op te vangen. In de derde fase hield ik ze alleen nog bij de kraag en daarna liet ik ze los. Inmiddels doet iedereen alles zelf: van het inkopen van aluminium tot het maken van offertes. In veel organisaties blijven managers de kragen van hun mensen vasthouden. Voorover gebogen en gestrest, handen tekort voor iedereen. Dat is voor niemand goed.”
Trots op de club
Nu elf jaar verder is Allard trots op twee dingen. “Ten eerste de ontwikkeling van toeleverancier in metaal naar specialist in gevelbekleding. Onder meer bekend van het plafond in de Rotterdamse Markthal, Noord-Zuid lijn en Calvin Klein hoofdkantoor. Van ‘u vraagt, wij draaien’ naar meedenken vanaf de start, waarbij we onze maakfunctie hebben behouden. Ten tweede ben ik ongelofelijk trots op de club van inmiddels zestig mensen. De cultuur die we hebben ontwikkeld.”
Samen sturen
Aldowa is van extreme hiërarchie opgeschoven naar samen sturen. “En dat hebben we gedaan zonder dure managementtrajecten of ingewikkelde systemen. We doen niet aan scrum, holacracy of hoe je het noemen wil. We doen het gewoon op onze eigen manier, daar is geen label voor. We hebben geen afdelingen, geen functionering- en beoordelingsgesprekken, geen hoofden inkoop, HR of financiën. Helemaal geen hoofden. Diegene die bij ons de platen knipt, koopt ook het aluminium in. Hij weet exact wat hij nodig heeft. Misschien niet tegen de allerscherpste prijs, maar het is altijd het juiste en de relatie met de leverancier is nog nooit zo goed geweest. Bovendien besparen we op een dure inkoper en onnodig overleg.”
Switch maken
Niets heeft Aldowa vastgelegd. Geen vaste vergadermomenten, geen werktijden; vakantiedagen mag iedereen zelf opnemen. Geen autorisatieschema’s of overbodige controles. Het meest indrukwekkend hierin is wel dat Allard en zijn team deze switch in een bestaande organisatie hebben weten te maken. Niks hippe start up, waarbij de oprichters vooraf over autonomie, zelfsturing en werkgeluk hebben nagedacht. “We bestaan al 43 jaar en aan het einde van de week moeten we gewoon op tijd goede spullen leveren aan de BAM’s en Volker Wessels van deze wereld.”
Leave my mark
“Soms vragen mensen mij: ‘Hoe succesvol ben je nu eigenlijk?’ Interessante vraag, maar ik heb er geen antwoord op. Wellicht had Aldowa groter, winstgevender en succesvoller kunnen zijn als ik meer controle had gehouden. Maar dit model vind ik leuker, want daarin staat werkplezier centraal. Daar zit voor mij de sleutel. Succes is voor mij de trots zijn, mooie dingen maken, en mensen verder brengen. Ik heb mezelf wel eens afgevraagd: ‘Wil ik de man zijn met een miljoenenwinst of de man die heeft gezorgd dat de jongen, die zonder kansen binnenkwam, een waanzinnige tijd heeft gehad en zich heeft ontwikkeld tot vakman.’ Dat laatste. Mijn succes gaat over dingen waarover mensen praten op mijn begrafenis. Wat ik nalaat, Leave my mark. Daar word ik gelukkig van.
